Fundacja Uniwersytetu w Białymstoku

 

Karolina Kowalska pokazuje nam swój świat pełen dążeń i aspiracji. Autorka przedstawia swoje życie, dzieląc je na etapy. Każdy z etapów okupiony zdaje się być ciężką pracą i poświeceniem. Wszystkie etapy ukazane zostały za pomocą czytelnych symboli, które nawiązują do samodoskonalenia oraz wszechobecnego materializmu. Jednak najważniejszym z momentów okazuje się być życie rodzinne i wsparcie najbliższych. Autorka w swoim cyklu zdaje się pokazywać prozaiczność naszych przedsięwzięć i poddaje pod rozwagę to, co w życiu najistotniejsze – bliskość.

 

Robert Maciejuk w genialny sposób zestawia dwa rodzaje teatru. Ukazuje nam gmach będący jedynie martwą skorupą kulturalnego życia, zestawiając go z tętniącą życiem sceną. Jednocześnie Autor nawiązuje do różnych rodzajów „teatru” i „gry”. Pokazuje nam odmienne rodzaje sceny. Klasyczną scenę Teatru Dramatycznego oraz tą muzyczną, bardziej alternatywną i spontaniczną. W ten sposób Autor uchyla drzwi do swojego mikrokosmosu i pozwala nam poznać skrawek swojej osobowości.

 

 

Zapis spaceru ulicami miasta, według Dawida Masłowskiego to przede wszystkim zabawa kolorem. Diagonalne kompozycje potęgują wrażenie przestrzeni. Napis „uśmiechnij się” to żartobliwe nawiązanie do spojrzenia na szarą codzienność. Autor potraktował rodzinne miasto jako swój mikro-i makrokosmos. Dzięki swoim pracom uzmysławia nam proces wnikania zewnętrznej przestrzeni naszego miasta do naszego wnętrza.

 

 

Praca Marty Onopy to zapis niezwykle wnikliwej podróży w miejsce „niedostępne”. Autorka zabiera nas do obiektu, jakim jest nieukończony jeszcze meczet. Hasło „wstęp wzbroniony” odnosi się tu nie tylko do strzeżonego i zamkniętego terenu budowy, ale w jakimś stopniu dotyczy także naszej bojaźni i braku otwartości na to, co nieznane. Nieukończony meczet jest całkowicie opuszczony, ale będąc świątynią, jest miejscem zadumy. Autorka zdaje się wiec uciekać w odosobnienie, poszukując duchowości i refleksji.

 

 

Prace Jakuba Popławskiego to niezwyczajne zapisy zwyczajnych miejsc. Autor pokazuje nam swój mikro-/makro kosmos za pomocą miejsc, które go określają i z którymi jest w jakiś sposób związany. Nastrojowe obrazy przykuwają uwagę swoją dojmującą pustką. Jedyną obecność, jaką da się odczuć jest obecność samego Autora. Jakub Popławski pozostawia nas samotnych w dobrze znanych mu miejscach i pozwala nam przez krótką chwilę poczuć ich nastrój, a może nawet zapach…

Maciej Sewastianik ukazuje nam swoją przestrzeń jako relacje międzyludzkie. Autor skupia się na cieple i bliskości. Stosując technikę „poklatkową”, stwarza swoisty rodzaj animacji i iluzję ruchu. Groteskowy napis „uśmiechnij się” zdaję się być satyrą dotyczącą młodzieńczych porywów serca. Autor jednak ukazuje bohaterów swojego cyklu z dużą dozą sympatii i życzliwości.

 

 

Urszula Szatkowska w swoich pracach bawi się barwą i fakturą. Zestawia obiekty, tworząc niepokojący nastrój i zmuszając widza do głębszej ich interpretacji. Niby przypadkowe zestawienia kryją w sobie paradoksalnie dużą spójność i są lustrzanym odbiciem wewnętrznego mikro-/makro kosmosu Autorki.

 

 

Justyna Tobolczyk prezentuje nam cykl opierający się na wnikliwej obserwacji i zapisie jednego dnia z życia małego chłopca. Autorka zmusza nas do zastanowienia nad utraconym dziecięcym światem, który tak głęboko nosimy w sobie, że często nie jesteśmy już go w stanie wydobyć. Justyna Tobolczyk przedstawia obraz świata widziany oczami dziecka i jednocześnie przypomina nam o zapomnianej często przez nas dziecięcej radości z życia.

 

 

 

 

 

Prowadzenie i opis: Sylwia Wieczeryńska

 

Warsztaty fotograficzne „Sąsiedzi. Próba dokumentu” skierowane były do młodych białostoczan, chcących poznać swoją okolicę, historię ludzi, miejsc czy budynków. Były też okazją do przyjrzenia się miastu i niektórym sąsiadom „zamieszkującym” jego zakątki. Bo przecież sąsiedzi to nie tylko ludzie, a „po sąsiedzku” mieszka się też na przykład z budynkami, zwierzętami czy rzeczami. Każdy z uczestników zrealizował ten temat według własnego pomysłu. Inspiracji szukali między innymi podczas wspólnego pleneru. Wspólnie też wybrali prezentowane na wystawie fotografie.
Uczestnicy i uczestniczki warsztatów „Sąsiedzi. Próba dokumentu” mieli niełatwe zadanie opisania i pokazania poprzez fotografię ludzi mieszkających obok nich. Warsztaty miały pomóc im w poszukiwaniu historii i sposobu na ich zobrazowanie. Uczestnicy podczas wspólnego pleneru stworzyli swój obraz miasta-sąsiada. „Chwytali” po drodze miejsca, ludzi, detale i sytuacje. Natomiast główną częścią warsztatów była indywidualna interpretacja tematu „Sąsiedzi”. Uczestnicy musieli odpowiedzieć sobie na pytania: kto jest sąsiadem, jaki jest, co go opisuje itp. Indywidualne narracje to portrety ludzi, ich domy, miejsca czy przedmioty związane z nimi, to także obraz okolicy, w której mieszkają. Każdy z uczestników znalazł swój własny fotograficzny język, żeby o tym opowiedzieć.

 

 

Patryk Rostkowski
„Projekt opowiada o mojej babci. Mieszka sama w 3-piętrowym domu. Budynek - wybudowany przez mojego nie żyjącego dziadka – niegdyś tętnił życiem. Z czasem opustoszał. Teraz większość pokoi stoi pusta, zamknięta na klucz”.

 

 

 

Natalia Wieczeryńska
„Mały kadr. Na każdym zdjęciu inny szczegół, inna historia, inny świat. Moi sąsiedzi są jednak ciekawsi niż myślałam. Niezwykli w swej zwykłości”.

 

 

 Izabela Zubrycka
„Na moich zdjęciach znajduje się dom i rodzina mojego wujka, który mieszka niedaleko mnie. Spędzamy tam święta. Latem zazwyczaj zatrzymują się tam babcie, dziadkowie, stryjkowie, kuzyni i wujostwo. Jeździmy wtedy na rowerach po wiejskich drogach. Ten dom jest również mieszkaniem wielu kotów, których ciągle przybywa”.

 

 

Warsztaty zrealizowano w ramach projektu „Kultura Wielu Głosów”, który zainicjowany został w 2011 r. przez Fundację Uniwersytetu w Białymstoku, przy finansowym wsparciu Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podlaskiego. To cykl spotkań o tematyce kulturalnej, realizowanych w konwencji rozmowy z udziałem gości i zgromadzonej publiczności oraz wydarzeń towarzyszących o charakterze artystycznym, stanowiących „próbkę” demokracji kulturowej (rozumianej jako aktywne uczestnictwo w kulturze każdego człowieka). Projekt jest zorientowany na kształtowanie postaw obywatelskich, wyrażających się w szeroko pojętym uczestnictwie w życiu publicznym, nie tylko w wymiarze politycznym, ale także kulturowym. Ma na celu kształtowanie wzorów aktywnego udziału w kulturze: zachęcenie do wyjścia poza rolę biernego odbiorcy-konsumenta, włączenie do publicznej dyskusji na temat kultury i sztuki, dowartościowanie pozainstytucjonalnych form twórczości artystycznej i uczestnictwa w kulturze.